Literatura obyczajowa jest ulubionym gatunkiem literackim Czechów, jak nikt inny potrafią wyciągnąć z niej wszystko to, co najlepsze i sprawić, aby Czytelnik nabrał przekonania, że na taką właśnie książkę czekał. Bez silenia się na mocno zakręcone intrygi, bez nieprawdopodobnych suspensów i bez hektolitrów krwi, spływających po ścianach. Otwierasz drzwi, wychodzisz na ulicę i widzisz to, co w Czeskiej literaturze najciekawsze: życie. Prawdziwe, tu i teraz, trudne, zawiłe, sprzeczne z marzeniami.
Nie da się zadowolić każdego, ale można się starać, aby było najlepiej dla wszystkich. Wszyscy wiemy, że nie jest to takie proste, praca, obowiązki dnia codziennego i dzieci. A z nimi zawsze jest dużo roboty. Robi się jeszcze gorzej, kiedy dziecko, to diabeł wcielony, łobuz i rozrabiaka, którego celem jest doprowadzenie dorosłych do szewskiej pasji. No tak, ale od czego są babcie, prawda? I znów - jak pogodzić trzy różne charaktery, aby plan zazębił się i zagrał tak, aby wszystkim było dobrze?
Sprawy na ogół błahe, u Soukupovej stają się sprawami najwyższej wagi. To niemal sprawy życia i śmierci... W tej książce nawet dosłownie. Niedawna śmierć męża Evy (babci) to również pewnego rodzaju efekt motyla, który ma wpływ na dalsze otoczenie. Życia natomiast jest w tej książce znacznie więcej. Eva musi sobie jakoś poradzić ze stratą męża i żyć dalej, ale musi mieć dla kogo. Dla Hany, jej córki, życiem jest kariera zawodowej aktorki, która potrzebuje pomocy w wychowaniu niesfornego syna, Viktora. Ale Viktor to uosobieniem życia, i to jakiego! W tym małym człowieczku życia jest najwięcej, czasami chciałoby się go przywiązać do krzesła i odpocząć od niego na chwilę. Trzy pokolenia, każde z nich to inny rodzaj życia, inne pasje, inne problemy, inne rozterki oraz inne wartości. Jak to wszystko ze sobą połączyć, jak to wszystko ze sobą pogodzić? I czy w ogóle jest to możliwe?
Albo raz odrabiam z mamą lekcje i trzeba było wpisać, że brat to ktoś, z kim masz wspólnych rodziców, szwagier to ktoś... bla, bla, bla, i nagle mama widzi na stronie obok ćwiczenie "Moja rodzina". "Moja mama ma na imię..." - wpisałem "Hana", i "z zawodu jest..." - wpisałem "aktorką", i pod spodem : Mój tata ma na imię..." - wpisałem Jan, i "z zawodu jest..." - wpisałem "nie wiem", a pani zaznaczyła mi to na czerwono, jak mogę nie wiedzieć, kim jest mój tata?
Specyficzny styl autorki wyróżnia się mocno na tle pozostałych książek, z którymi czytelnik się zetknął. Sposób narracji, dialogów i opisów iście scenariuszowych może sprawić, że nie każdemu książka przypadnie do gustu. Fabuła jest w tym przypadku kołem ratunkowym książki, bo niestety, ale czytelnik nie jest przyzwyczajony do takich eksperymentów. Można jednak szybko oswoić styl Soukupovej, a nawet należy to zrobić, bo szkoda byłoby nie przeczytać tej historii, która z pewnością zachwyci każdego czytelnika. Mistrzyni obyczajowej walki pokoleń wróciła z przytupem, oddając w ręce czytelnika kolejną powieść, która oczarowała Czechów.
KSIĄŻKA NOMINOWANA DO NAGRODY MAGNESIA LITERA 2018 W KATEGORII PROZA
Dziesięcioletni rozrabiaka Viktor mieszka w Pradze z mamą, aktorką, która niespecjalnie sobie radzi z jego wychowaniem i własnym życiem. Kiedy Hana dostaje propozycję roli w serialu, postanawia oddać Viktora pod opiekę babci. Świetny plan! Viktor zmieni otoczenie, niedawno owdowiała Eva będzie miała kim się zająć, a Hana spokojnie odda się pracy. Tak będzie najlepiej dla wszystkich.
Tylko że Viki jest wściekły, nie chce się przeprowadzać z miasta na wieś, prywatne sprawy Hany mocno się komplikują, a Eva ma swoje zasady i tajemnice.
Viki, Hana i Eva. Obserwujemy trzy pokolenia – jak zwykle u Soukupovej, oddane bez retuszu – przez jeden rok ich życia, przełomowy i zarazem zwyczajny, jak niemal wszystko, co nas spotyka.
Czeska specjalistka od małych i dużych rodzinnych dramatów, Petra Soukupová, podobnie jak w bestsellerowych Zniknąć czy Pod śniegiem, umiejętnie czyta myśli swoich bohaterów i sugestywnie pokazuje ich bezradność w pogoni za szczęściem.
Przymknij się lepiej, bo dostaniesz w papę, mówi ten gość, a ja aż milknę ze zdziwienia, jak to, miałby mnie zbić obcy facet?
"Kobieta o kobietach przede wszystkim dla kobiet - nie ma co ukrywać, istnieje taka szufladka, ale ta powieść jednak z niej wystaje. A nawet jeśli pasuje, to jest lepsza od wszystkich, co czytałam po polsku z tej szufladki."
- Kinga Dunin | KrytykaPolityczna.pl -
"Już w swojej pierwszej wydanej w Polsce książce pt. 'Zniknąć' Soukupová udowodniła, że potrafi fantastycznie pisać o skomplikowanych relacjach rodzinnych i idealnie oddawać "uroki" autentycznego życia. Tego pełnego codziennych absurdów, ze wszystkimi ciosami, które co jakiś czas rzeczywistość zadaje; bądź tylko ze złudnymi nieprzyjemnymi drobiazgami, które siedzą w człowieku niczym drzazga pod skórą. Pod śniegiem nie tylko te pisarskie umiejętności ugruntowuje, ale podnosi je na wyższy poziom."
- Mikołaj Marszycki | naTemat.pl -
"Pisarstwo Soukopovej jest wstrząsająco wręcz blisko życia - i to chyba jego najwieksza siła. (...) Do tego autorka odkrywa prawdę z niesamowitym taktem. Nikogo się osądza, nikogo nie obwinia, za głupimi na pozór życiowymi posunięciami ukazuje mądre motywacje. Współczuje."
- Anna Maślanka | Literackie-skarby.blogspot.com -
"Kto twierdzi, że rodzina to temat literacko wyeksploatowany, ten nie czytał Petry Soukupovej."
- Marta Snarska | LezeIczytam.blogspot.com -
"Soukupová przedstawia problemy współczesnej rodziny z psychologicznym autentyzmem, uczciwością trafnością. Pod śniegiem to niewątpliwie mocna, przekonująca powieść. Co więcej, pomimo dość wymagającej tematyki, jest to książka pozbawiona zadęcia, zdumiewająco lekka w czytaniu, miejscami nawet zabawna (choć nigdy trywialna). Wielka to sztuka - pisać w ten sposób o ludzkich dramatach."
- Michał Paweł Urbaniak | ArtPapier.com -
Nie martw się, ja też myślałem, że tu będzie strasznie, a wcale nie jest.
PETRA SOUKUPOVÁ
Pisarka i scenarzystka, jedna z najbardziej wyrazistych czeskich autorek. Według krytyki wypełniła lukę w czeskiej prozie młodego pokolenia. Za sprawą bestsellera Zniknąć zapewniła sobie pewną, wysoką pozycję na rynku literackim. Absolwentka praskiej szkoły filmowej FAMU, jako scenarzystka i dramaturg współpracuje przy tworzeniu scenariuszy do popularnych czeskich seriali telewizyjnych. Za swój debiut książkowy Nad morze (K moři, 2007) otrzymała nagrodę Jiřího Ortena (czeska nagroda literacka przyznawana autorom poniżej trzydziestego roku życia) oraz nominację do nagród Josefa Škvoreckiego i Magnesia Litera (najważniejsza czeska nagroda literacka). Jej druga książka Zniknąć (Zmizet, 2009) była nominowana do nagrody Josefa Škvoreckiego i zdobyła w 2010 roku główną nagrodę Magnesia Litera w kategorii Książka Roku.
TYTUŁ: Najlepiej dla wszystkich
AUTOR: Petra Soukupová
WYDAWNICTWO: Afera
DATA WYDANIA: 23 października 2019
TYTUŁ ORYGINALNY: Nejlepší pro všechny
TŁUMACZENIE: Julia Różewicz
PREMIERA: 2017
PROJEKT OKŁADKI: Kasia Michałkiewicz - Hansen
LICZBA STRON: 424
OPRAWA: miękka ze skrzydełkami
FORMAT: 208 x 132 mm
ISBN: 978-83-65707-25-3
OCENA: 8/10
Uzasadnienie: Powieść bardzo dobra, temat zawsze na czasie, trudny styl - mocno scenopisarski.
PATRONI MEDIALNI KSIĄŻKI:
Radio RAM 89.8, Radio Wrocław Kultura, ArtPapier, Czeskie Centrum, CzeskieKlimaty.pl, Literackie Skarby Świata Całego.
POLECAMY RÓWNIEŻ TEGO WYDAWNICTWA:
Jak wiadomo, niedoparki to (mniej lub bardziej) sympatyczne osobniki, żywiące się naszymi skarpetkami. Zawsze biorą tylko jedną, zostawiając nam drugą – nie do pary. W dwóch wcześniejszych tomach sagi mieliście okazję poznać ich burzliwe losy. Co się wydarzy w trzecim? Po przygodach w Afryce wracamy do Pragi. Mieszkańcy stolicy Czech są w niebezpieczeństwie – ich skarpetki zostały zaatakowane przez tajemniczych Rozpruwaczy. Dlaczego ten dziwny gatunek niedoparków nie zjada skarpetek, tylko je rozpruwa? Kim jest mroczny Sam-Cień? WIĘCEJ O KSIĄŻCE
#petrasoukupova #najlepiejdlawszystkich #wydawnictwoafera #najlepsiprovsechny #hultajliteracki #recenzja #afera
Comentários