Wciąż słyszę o tym, że poezja skończyła się dawno; że została wyparta przez tandetną literaturę kilka dekad temu i że nigdy już nie wróci na takim poziomie, jakim ją pamiętamy sprzed dziesięcioleci. Może jestem dziwakiem, a może niepoprawnym optymistą, tego nie wiem, ale wiem na pewno, że czytam namiętnie poezję i usilnie wierzę, że wciąż ma się dobrze. Szukać daleko nie trzeba, bo wystarczy wskazać na Joannę Guzik, która chyba nieco nieśmiało, ale jednak, kroczy dumnie przez świat poezji, niczym niezrażona.
Piękne, nieoczywiste i pełne wielorakiej treści. Joanna Guzik swoim malutkim, zgrabnym tomikiem Pociąg do Egostanu uwodzi mnie na tyle sposobów, że po prostu nie mogłem oprzeć się pokusie, aby nie wrócić do tej książki kilka chwil po jej pierwszym przeczytaniu. Wróciłem, raz... drugi... trzeci... I wrócę do niego jeszcze nie raz, bo to absolutnie mistrzowsko skonstruowana książeczka poezji, która, choć rozmiarami jest mała, to wielka duchem, pięknem i subtelnością.
Bardzo się ucieszyłem, gdy do moich rąk trafiła twórczość Joanny Guzik. Już sam tytuł zainteresował mnie tak bardzo, że nie było mowy o tym, aby książki tej nie przeczytać. Pokusa była olbrzymia! Jest to zbiór bardzo przemyślanych (a także przemyślnych) i bardzo dojrzałych wierszy. Wyczuwam w tej książce wielką sprawność w operowaniu dostępnymi środkami poezjotwórczymi. Joanna Guzik zanurza się w niezbadane głębiny duchowo-egzystencjalne oraz psychologiczno-socjologiczne. W każdym ze swoich wierszy wyrzuca emocje w cudownych słowach, aby za chwilę przygaszać je i uspokajać uroczą manierą, której nawet nie potrafię nazwać.
AKUSZERKA
klękajcie narody
dzbany
nadstawcie uszu
nalejcie do misy
wody gorącej
rodzę
obraz twój
Pociąg do Egostanu to wędrówka do wnętrza człowieka. Bez konduktora, kompasu czy mapy. Bez biletu, bez lornetki, za to z całym bagażem możliwości i doświadczeń. Z odciskiem na stopie, mąką na skroni i zasuszonym liściem paproci w kieszeni. Pociąg do mężczyzny, bez hamulców i bez gwarancji miejsca. Tomik wiersza to historia o ego. O nim. O tobie. O mnie. O drodze, którą wybieramy, zawsze najlepszą na dany moment. Przeznaczoną na ten czas. To droga, którą właśnie idziemy. Z tym, czego pragniemy, w jednej walizce i z tym, czego się boimy, w drewnianym kufrze bez złoceń. Z tym, co mamy, i z tym, czego nigdy mieć nie będziemy. Podróż w głąb siebie.
MODLITWA DO BOCIANA
modlę się
do bociana
by kołyski spalił
babie lato rozmoczył
i latawce w kropki
apetytu bym nie miała
Tomiki wierszy Joanny Guzik wydane nakładem Wydawnictwa Papierowy Motyl.
Wsiadając do pociągu, który podstawiła na mój czytelniczy peron Joanna Guzik, czuję się, jakbym wylądował w innym świecie, jednak nieco mi chyba znanym. Ten świat z jednej strony jest piękny i delikatny, z drugiej zaś bardzo niepokojący. Każdy wiersz to kolejna stacja, na drodze tej niezwykłej podróży; każda stacja zupełnie inna od poprzedniej, a jednocześnie przy każdej z nich potrafię wyczuć tę samą delikatną rękę architekta.
Krótko mówiąc, jest to jeden z najpiękniejszych, najciekawszych i najoryginalniejszych tomików poezji, jakie było dane mi przeczytać.
Nie jest to debiut Joanny Guzik, jednak zostałem Pociągiem do Egostanu tak bardzo zaintrygowany, że z ogromną przyjemnością sięgnę po poprzednie tytuły tej wspaniałej, utalentowanej poetki.
NA ODLEGŁOŚĆ
na odległość
kota
tęsknię
nie znam
żadnego
w odległości mili
Foto: Joanna Guzik
JOANNA GUZIK
Łodzianka, poetka, zakochana w książkach, teatrze i ręcznie tworzonych strojach. Jest autorką tomików wierszy "Miłość z wczorajszym oddechem" (2001), "Mieszkamy na dnie oceanu" (2002), "Pół etatu ciszy" (2007), "Syntetyczne pole kwiatów" (2016), "Ciało obce" (2019). W swoim dorobku ma również dwie antologie miłosne: "Włosy zaplątane w sen" (2002) oraz "Ubieram serce płatkami róż" (2004). Promuje artystyczne miejsca, których brakuje w przewodnikach. Poprzez organizowanie akcji charytatywnych zachęca innych do czytania. Pisze nie tylko wiersze, lecz także bajki dla dzieci oraz prozę.
Tytuł: Pociąg do Egostanu
Autor: Joanna Guzik
Wydawnictwo: Papierowy Motyl
Premiera: 24 kwietnia 2020
Kategoria wydawcy: poezja
Liczba stron: 100
Oprawa: miękka ze skrzydełkami
Format: 112 x 185 mm
ISBN: 978-83-65816-35-1
POLECAMY RÓWNIEŻ TEGO WYDAWNICTWA:
Jest to książka o wewnętrznym świecie, w którym jesteś i o rzeczywistości, która cię otacza. Pokazuje i uczy, jak odnaleźć siebie i harmonię ze wszystkim, co ciebie stanowi... WIĘCEJ O KSIĄŻCE
w każdą niedzielę od 09:00 do 11:00 www.papierowymotyl.pl www.hultajliteracki.pl www.halo.radio #pociagdoegostanu #joannaguzik #wydawnictwopapierowymotyl #poezja #hultajliteracki #recenzja #haloradio #halotusieczyta #papierowymotyl
ZAPRASZAMY DO WSPÓŁPRACY AUTORÓW I WYDAWCÓW •ZAPOWIEDZI• •PROMOCJE• •PREMIERY• •RECENZJE• •WYWIADY• •PATRONAT MEDIALNY• hultajliteracki@ivovuco.com +48 698 800 944
Comments